Hello vrienden,

In de belgische krant 'Het Volk' het volgende artikel over:
Grote doorbraak voor behandeling Alzheimer en MS
Eerste stamcellen uit menselijke kloonembryo's zijn mogelijk aanzet tot genezing

http://www.hetvolk.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=G3GF1EQS

Groetjes Carine

Klopt Carine, en dat is niet nieuw MAAR het valt je misschien ook wel op dat er over ALS niet gesproken wordt. Bij Alsheimer, Parkinson, MS, is het probleem plaatselijk "in de hersene" te behandelen en hoeven de cellen niet zo'n uitgebreide vorm als de lange zenuwuitlopers "+/- 1,7 m" bij ALS te vormen. Stamceltherapie is de toekomst voor vele aandoeningen maar ALS.......

Ad en Lies

Dag Ad,
Heb je hier wel eens van gehoord?:
-
Schakelt dr. Huang de eiwitten ook uit?
http://pub34.bravenet.com/forum/2861745788/show/457472
-
Met de overdracht/werking van stamcellen hebben we nog geen eindoplossing gevonden voor ALS !

Beste Ad,

Wat je schrijft is waar. Maar ooit zullen ze iets vinden voor ALS, maar ja wanneer hé. Ne mens moet hoopvol blijven, en ieder beetje hoop die er is koester ik. Men moet blijven positief denken, dat maakt het leven ietsje draaglijker,niet?
vriendelijke groetjes
carine

Te hopen is dat er een medicijn gevonden wordt dat de apoptose, de geprogrammeerde celdood van zenuwcellen voorkomt. Zo'n medicijn zou mogelijk bruikbaar zijn voor ALS. Er vindt voortdurend research plaats bij Alzheimer- en Parkinson-patienten naar zo een "neuroprotectivum". (Bij die ziekten is de research gemakkelijker omdat ze vaak voorkomen)

Onderzoekers gaan er vanuit dat ALS een multifactoriële ziekte is. Vele verschillende factoren werken dus samen om de ALS tot stand te brengen.
Die factoren zijn omgevingsfactoren en genetische factoren.

Omgevingsfactoren kan men afleiden uit antwoorden op lange vragenlijsten (mits niet suggestief opgesteld en mits niet voortdurend online - beïnvloedend - beschikbaar).

Van de 'ontmaskering' van omgevingsfactoren worden wij zelden wijzer. Denk maar aan de aanhoudende stroom van berichten over omgevingsfactoren (vooral voeding) die kanker zouden veroorzaken. Het zijn er zoveel dat u uw leven er niet of nauwelijks op kan inrichten. Veel van die factoren zijn niet te vermijden.

Meer verwacht ik van de onderzoeken naar genetische factoren. Een mens heeft vele genetische afwijkingen, die op zich niet tot problemen leiden. Ook in combinatie leiden ze vaak niet tot problemen.

De menselijke genen ontwikkelen echter ook voortdurend afwijkingen, waarvan de meeste door het lichaam worden gecorrigeerd. De niet gecorrigeerde 'spontane mutaties' komen bovenop de reeksen genetische afwijkingen die wij al hebben.
Langs die weg komen wij zeer sporadisch uit op een 'fatale' combinatie, die een vervelende ziekte, zoals ALS kan veroorzaken.

Dit gen-onderzoek is de weg naar beter inzicht in de achterliggende oorzaak van apoptose; de voorgeprogrammeerde celdood, die wordt veroorzaakt door 'vervuiling' met een eiwit.
Het gen-onderzoek leidt vroeg of laat tot mogelijkheden om de eiwit-vervuiling van de motorische zenuwcellen af te remmen.

Omdat nu al duidelijk is dat bepaalde gen-afwijkingen telkens terugkeren bij ALS, is te voorzien dat op den duur meerdere medicijnen/therapiën naast elkaar nodig zullen zijn om de meest voorkomende genetische afwijkingen te tackelen. Om die fatale combinatie te stoppen.

Op die wijze zal de ziekte op den duur veel effectiever dan nu kunnen worden vertraagd of zelfs kunnen worden gestopt.

Ik spreek hier overigens ten onrechte over 'de' ziekte, want onderzoekers zijn er van overtuigd dat het eigenlijk om een groep ziekten gaat.
Dat verklaart de verschillende wijzen waarop ALS begint. Dat verklaart waarom het verloop zo individueel is. Dat verklaart de verschillen in progressie.

Voorzienbaar is dus dat onderzoekers te zijner tijd succesvol zullen worden, maar niet voor alle typen ALS tegelijk.

Dat zal de fase zijn waarin ook (stam)cel-therapie haar nut kan gaan hebben. Mits die therapie te zijnertijd - anders dan nu - wel kan leiden tot aanmaak van nieuwe motorische zenuwcellen, die ook nog de vereiste verbindingen leggen (waarvoor zij veel maanden nodig hebben omdat zenuwuitlopers groeien met een tempo van 2 tot 3 mm per dag en voor sommige verbindingen meer dan een meter moet worden overbrugd).

Nu zijn (stam)celtherapiën nog heel ver van dat punt verwijderd; nu werken zij dus ook nog niet.
Zouden zij nu al wel werken - wat niet het geval is - dan zouden zij tegen de stroom moeten oproeien.
Ik noemde het al dweilen met de kraan open, omdat immers het proces van afsterven van zenuwcellen door de (stam)cellen niet wordt gestopt of vertraagd.

Toch zijn al dit soort berichten over succesvolle onderzoeken fijn. Het bewijst dat men steeds weer een heel erg klein beetje verder komt. Duizenden microstapjes, maken op den duur een echte stap voorwaarts.

Als we nu maar niet zo 'stom' zijn om te zggen "daar kunnen wij niet op wachten, dus geef mij dus NU maar vast die gegarandeerd nog niet werkende therapie".
Want daar wordt niemand wijzer van; zelfs niet de therapeut.
De therapeut wordt er dan weliswaar rijker van, maar dat is niet hetzelfde als wijzer.
Hij en de mensheid leren er niets van.

Hoi Bram,
Ik sluit mij compleet aan bij uw visie en meen ook dat het belangrijk is om te wachten totdat onze wetenschappers een goedkopere oplossing vinden om deze complexe aandoening uit het leven te roepen. Gen-mutatie is waarschijnlijk wel een belangrijke factor en naar verluidt zijn de high-tech wetenschappers ook op medisch vlak al bezig om via Nano Technologie de medische toepassingen een handje te helpen. M.a.w., men injecteert een superdunne pil met het vermogen om gans het lichaam te detecteren op 'fouten' of gen-defecten en stuurt vanuit de pil data door naar een externe processor. Op deze wijze zou er id toekomst een correctie kunnen worden uitgevoerd op het defecte gen. Toekomstmuziek en misschien iets voor 2020 maar zeker iets om te implementeren in de medische sector.
Groeten - Ed