Hallo allen. Ik ben eerder op deze site geweest met het probleem dat mijn vader niets van deze ziekte wil weten sinds 12 januari. Op dit moment gaat het super en intussen hebben ze een nieuwe auto en camper gekocht. Nu 5 maanden verder wil hij nog niets weten hoe het verloopt wat er allemaal geregeld moet worden helemaal niets. Hij krijgt accupuntuur en fysiotherapie en rilutek. Dit is het enige. Hij staat op de wacht lijst voor China maar ook de voor en tegens wil hij niet weten. Dit gaat ontzettend zwaar worden voor mijn moeder die er 24 uur per dag mee geconfronteerd word. Ook voor ons maar wij staan er toch verder van af (de kinderen).
Hoe dit af gaat lopen weten we allemaal maar ik hoop dat mijn vader toch nog wat informatie wil weten over hoe en wat. Misschien komt dit nog maar voorlopig zijn ze lekker op vakantie met de camper. Dit is hun leven. Dit wou ik laten weten omdat ik in het begin hulp op deze site zocht en ook kreeg.

Ja het is zeker niet gemakkelijk, maar als dit je papa's keuze is kan je hem alleen maar steunen... en wees blij dat hij nog zolang het kan van alles onderneemt. En geloof me ik denk dat je mama sterker is dan je denkt want zij kent hem waarschijnlijk als de beste. Maar wanneer alles voorbij is zal zij meer dan ooit je steun nodig hebben!!!!!
groetjes

Hallo Deby,
elke mens reageert anders hé, ook mijn vadre heeft als, in het begin ontkende hij de ziekte, hij meende dat zijn probleem van een epidurale verdoving kwam en dat het dus wel in orde zou komen, hij wou ons misschien de hoop laten dat hij wel weer beter zou worden, vrijdag is hij dan terug op consultatie moeten gaan, ze hebben hem vrij veel verteld over de ziekte, de dag zelf had hij blijkbaar veel moed om er het beste van te maken, maar zaterdag heeft hij dan toch een heel moeilijke dag door gemaakt. Iedereen reageert er anders op hé, voor mij is het verschrikkelijk om mijn vader te zien wenen, het is hart verscheurend, maar langs de andere kant ben ik blij dat met zijn emotie bij ons terecht kan, en dat hij dat ook weet, hij had dit nog nooit gedaan, ook vroeger niet, mijn vader hield zich altijd sterk tegenover ons mama en de kinderen. Maar ieder moet dat op zijn manier verwerken hé, mijn vader zo, u vader anders, het belangrijkste volgens mij is dat we liefde geven, want ook jullie zonder twijfel geven hé. Maar het is natuurlijk niet evident, ik weet het. En je moet natuurlijk ook aan je mama denken,hé, zij is er inderdaad 24 op 24 bij, ze moet er ook af en toe eens uit hé, om haar baterijen op te laden hé, maar mijn mama wil altijd zo veel mogelijk bij hem zijn, het sterke geslacht zeggen ze, maar volgens mij zit daar wel waarheid in hoor, maar ik moet toe geven dat ik er ook 24 op 24 mee bezig ben hoor, ik doe niets liever dan bij mijn vader te gaan, ik voel mij dan veel beter, ik kan hem helpen, ik zie hem, kan tegen hem praten, enz..
Maar het blijft enorm moeilijk om dit te doorstaan, en ik wens u en je hele familie enorm veel moed en sterke !!
Geoffrey