Hello Trees,

Hoe mooi zijn deze woorden en daden Trees. Ongetwijfeld zul je dit later ook tegen je kleinzoon vertellen en zal hij er zeer trots op zijn.
Vreugde en verdriet, alles ligt zo dicht bij elkaar. Maar het zijn zeer waardevolle momenten die we moeten doorgeven en nooit mogen vergeten worden.
groetjes carine

Mooi Trees,
ik heb aan mijn vader zaterdag gevraagd of hij peter wou zijn, en hij heeft het aanvaard. Ik durf wedden dat hij heel fier is ( het is wel al zijn derde kleinkind, maar de eerste maal dat hij peter word ), ik heb het wel in verschillende fases gevraagd, ik was enorm bang dat hij negatief ( niet dat hij geen peter zou willen worden hoor, maar dat hij zou denken dat hij dat allemaal niet meer zou mee maken ) zou reageren, maar hij was heel positief, hij heeft mijn moeder al naar de winkel gestuurd om kleedjes te kopen, hij ging al een rekening openen, allé hij was heel positief, daar ben ik blij om.
Geoffrey

fantastisch!!! En als de kleine er is en papa de baby eventueel niet meer kan vasthouden toch eens op zijn buik leggen en even tegen het gezicht aan aaien (want baby's ruiken heel speciaal en dat lichamelijk contact is heel belangrijk. Jean Pierre was altijd bang dat er iets zou gebeuren maar toch zo blij om ze te voelen!!!! En zoals het voor alles is ze zeggen zoveel nee maar zijn o zo blij als we doorzetten.

Hoi Geoffrey

Fijn dat je vader Peter mag zijn.Ik heb van een dochter nog 2 kleindochters de jongste was net 2 toen opa ziek werd ze was heel zorgzaam wilde altijd drinken geven en keek van ons af hoe wij met de rolstoel reden en probeerde dat dan ook ze was 3 toen opa dood ging maar ze herinnerd zich nog alles dat vind ik zo knap ook zwaait ze soms opeens naar een wolkje ik zwaai even naar opa en ze zit soms te praten en dan zegt ja ik praat even met opa.In de vacantie heeft ze een paar mooie stenen gezocht voor het graf.En in de auto heb ik een beertje liggen van opa en dan vraagt ze mag ik opa,s beertje even .4 dagen voor Cees ziek werd had mijn zoon gevraagd of pa getuigen wilde zijn op zijn huwelijk 10 oktober maar toen we zagen hoe hard het ging heeft hij de datum veranderd naar 7 maart Cees was getuige maar kon al niet meer schrijven maar een krabbel kon nog wel we hebben gedanst met de trippelstoel die hij van ze,n werk mee had op 10 oktober lag hij aan de beademing in Rotterdam.

groetjes Trees