Bij glashelder weer stond ik naar de bijna vier meter hoge zonnebloemen te kijken. De bloemen beginnen te verwelken, maar langs de reusachtige planten heb ik dagschonen laten klimmen die het geheel een tropische aanblik geven door de uitbundigheid.
Verwelken van de zonnebloem is een geschenk voor de zwartkop. Dat vogeltje scheerde tussen de bloemen door en wachtte in de bosrand op mijn vertrek.
Ik bewoog niet..
De zaadeter vloog terug en begon driftig de zichtbare zaden uit te hakken.
Af en toe maakte hij geluidjes als een hijgend fietspompje.
Ik genoot van dat vogeltje dat op twee meter afstand zorgde voor de opkomst van nieuwe zaadjes in 2006.
Als ober kan ik zijn gespetter zeer waarderen; hij/zij mag mijn restaurant blijven bezoeken..

Hoi

Van mijn kleinzoon die vanmiddag liet zien dat hij los op twee benen kan lopen en dan ook nog in elke hand een blokje en een grote lach op zijn gezicht.

groetjes Trees B-P